Rəbbani alimlərdən olan mərhum Mirzə Cavad Mələki Təbrizi yazır: "Həzrət Peyğəmbər (s) səcdəni uzun etməklə bağlı təkid etmişdir. Bu, çox mühüm mövzudur. Uzun səcdə - bəndəliyin nişanəsidir.
Ona görə də hər rükət namazda iki səcdə nəzərdə tutulmuşdur. Əhli-Beyt (ə) bu barədə çoxlu tövsiyələr vermişdilər.
İmam Səccad (ə) etdiyi səcdələrin birində 1000 dəfə deyərdi:
"لا اله الّا الله حقّاً حقّاً. لا اله الّا الله تعبّداً و رقّاً لا اله الّا الله ایماناً و تصدیقاً.
İmam Kazım (ə) barəsində nəql edilir ki, bəzən səcdəsi gün çıxandan zöhrə qədər çəkərdi.
Nəcəfi-Əşrəfdə təhsil aldığım zamanlarda bir müəllimim var idi ki, təqvalı tələbələr üçün mərcə sayılırdı. Ondan soruşdum ki, siz salik yolunda hansı əməli təcrübədən keçirtmisiniz? Buyurdu: Hər gecə və gündüz bir uzun səcdə yerinə yetirirəm. Səcdədə deyirəm:
لا اله الّا انت. سبحانک انّی کنت من الظالمین
"Lə iləhə illə ənt. Subhənəkə inni kuntu minəz-zalimin".
Bu zaman Allaha elə diqqət et ki, O, sənə zülmü rəva etməz, bu, sənsən ki, özünə zülm edirsən.
Hər kim uzun səcdəni təcrübədən keçirdər, onun təsirini müşahidə edəcəkdir. Xüsusilə də o kəslər ki, bu səcdəni uzun edərlər".
Beləliklə, bəndəliyin şirinliyini dadmaq istəyən, gərək səcdəsini uzatsın.